Jerzy Tomaszek urodził się 6 stycznia 1928 roku w Stanisławowie koło Lwowa (obecnie Iwano-Frankowsk na Ukrainie). Jego ojciec, Stanisław Tomaszek, był lekarzem i znanym działaczem społecznym. Po wkroczeniu Armii Czerwonej na teren Polski aresztowano go i skazano jako kontrrewolucjonistę na 10 lat łagru. Kilka miesięcy później Jerzy Tomaszek wraz z siostrą Iwoną Świętochowską, matką i babcią zostali wywiezieni w głąb Związku Radzieckiego. Mieszkali i pracowali w kołchozach w Pieszczance i Presnogorkowce.
Po ogłoszeniu układu Sikorski-Majski matka pana Jerzego, Zofia, postanowiła uciec z zesłania. Dotarłszy z dziećmi do Turkmenistanu podjęła decyzję o tymczasowym oddaniu ich do sierocińca, by tam bezpiecznie przetrwały wojenny czas. Ona sama w tym czasie pracowała jako pomoc medyczna na froncie. Rodzeństwo po podróży przez pustynie Iranu i porty Iraku znalazło schronienie w Indiach w osiedlu dla polskich sierot wybudowanym przez maharadżę Jam Saheb Digvijaysinhji w Balachadi. Po kilku miesiącach rozłąki dołączyła do nich matka. Niedługo potem rodzina Tomaszków przeniosła się do obozów dla uchodźców w Afryce – w Kondoa, Kidugali i Tangerze. Do Polski powrócili w 1947 roku osiedlając się na stałe w Bytomiu.
Jerzy Tomaszek ukończył Politechnikę Śląską w Gliwicach. Projektował budynki laboratoryjne dla UMCS w Lublinie, Politechniki Szczecińskiej i Zakładu Karbochemii w Zabrzu. Był członkiem „Solidarności” i radnym miasta Bytom.
Został odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi i Medalem 40-lecia PRL.
Wywiad przeprowadziła Olga Blumczyńska w grudniu 2014 roku w Warszawie.
