Małgorzata Chachaj
Moja emigracja zaczęła się w 2002 roku. Była to podróż na północ – Islandia, potem Norwegia, z cudownym przerywnikiem w sielskiej Irlandii.
Doświadczanie tych miejsc było dla mnie przede wszystkim związane z macierzyństwem – tam urodziły się i wychowywały moje dzieci. Zetknięcie z krańcowo odmiennymi wzorcami rodziny, relacjami rodzic – dziecko – społeczeństwo, tak odmiennymi od własnej kultury, to przeżycie trudne i jednocześnie bardzo wzbogacające.
Kiedy pojawiły się pytania dzieci o ich tożsamość, jak również problemy z adaptacją kulturową młodych słowiańskich niepokornych dusz, postanowiłam wrócić do Polski, do Gdyni. I codziennie rano uśmiecham się na myśl o tej decyzji.
Sulina Bourdon
Pierwszy raz wyjechałam za granicę na studiach. W czasie rocznego stypendium w Niemczech poznałam swojego przyszłego męża. Razem wyjechaliśmy do Belgii w 2001 roku. Tam urodziły się nasze dwie córki – Solene i Julia. W Belgii mieszkaliśmy jeszcze sześć lat, potem przenieśliśmy się do Heidelbergu w Niemczech ze względu na pracę.
Moje dzieci wychowują się w rodzinie polsko-francuskiej. Zależało mi na tym, by mogły swobodnie porozumiewać się zarówno po polsku, jak i francusku. Starałam się jak najlepiej nauczyć córki języka polskiego i przekazać im wszystko, co ważne w polskiej kulturze.
Po 13 latach emigracji nasza rodzina przeprowadziła się do Polski. Dzisiaj mieszkamy w Gdyni.
