Greg Kowalsky

The thing that I love about Hamtramck is because it’s two square miles, you can almost get your arms around, you can almost understand everything but there were so many people here. You know, over the years it’s been millions of people living here. When you look at it, because we had 56 000 people at one time. That’s a lot of people. So there’s so many facets to it and I’m continuously finding new things about the city A good example - I found that back in 1959, when Alaska became a state, there was a big movement of people to go to Alaska and settle over there. And they were called the "Fifty Niners" and the leader of them from this area was a guy from Hamtramck. They put together a caravan of cars and trucks that left from here in 1959. 90% of them never made it to Alaska, because when they got into Canada and saw the vast emptiness up there, they turned back. The others like made it to Alaska, found that it was nothing like they expected it to be. It was horrendous for them. The temperature was 40 degrees below zero, they were living in low cabins and knew nothing about farming and trapping and hunting or any of that. So by 1979 there was only one of them left, who was the guy who led them up there. And that particular story is fascinating to see that what happened there. That was a story that almost nobody remembered, and there was not even that long ago but I do remember the "Fifty Niners" from the people going up to Alaska at that time because that was a big thing when Alaska became a state.

The other things I learnt, so many things I learnt about the educational system here. The things, you know, there were good and bad things. Because being child here compared to see like my cousins who grew up in Warren - very, very different. And even though it’s only three miles from here, the different world. We really had here a real intense community. Walking around the block, going to the stores, walking to the stores, walking, walking, walking. Walking to school, all that kind of stuff. Suburbs – you didn’t walk anywhere, you drove. You didn’t have the tight neighbourhoods because the houses were spread apart. You didn’t have, in Hamtramck there is no zoning, there was no zoning, so you had, when I grew up it was natural for me to grow up here and right across the street there was a factory, right next to that is a line of houses, right next to that is a high school, a gigantic high school and right next to that are stores. So that seemed perfectly normal to me and communities, most communities, even at that time, you would never allow a factory to be located right next to houses. They were in industrial areas, they were separated from that. To me it was perfectly normal to play baseball in their parking lot. So, but I never knew that there’s anything different about that. At that time it seemed like everybody did that, nobody did that. We were the only ones who were doing that, maybe some other cities, but we were the only ones who experienced that kind of thing. So you had a closeness of community here.

To, co kocham w Hamtramck to to, że ma dwie mile kwadratowe i możesz w zasadzie objąć miasto ramionami, możesz prawie wszystko zrozumieć, ale przewinęło się przez nie tyle osób. Wiesz, przez lata to musiały być miliony mieszkańców. Mieliśmy 56 tysięcy mieszkańców w pewnym momencie. To dużo ludzi. To miasto ma wiele aspektów i wciąż odnajduję jego nowe strony. Tu dobry przykład - odkryłem, że w 1959 roku, kiedy Alaska stała się stanem, powstał wielki ruch ludzi chcących przenieść się do Alaski, by tam osiąść. Byli nazywani "Fifty Niners" i ich liderem z tego obszaru był facet z Hamtramck. Stworzyli karawanę samochodów i ciężarówek i wyjechali stąd w 1959. 90% z nich nigdy nie dojechało do Alaski, bo gdy przybyli do Kanady i zobaczyli tę ogromną pustkę, wrócili. Inni dotarli do Alaski i przekonali się, że była zupełnie inna niż to sobie wyobrażali. To było dla nich straszne. Temperatura spadała do 40 stopni poniżej zera, mieszkali w drewnianych szałasach i nie wiedzieli nic o uprawie, ani o łowiectwie i myślistwie i niczym takim. Więc przed 1979 rokiem został tam tylko jeden z nich, ten który ich tam zawiódł. I ta konkretna historia jest fascynująca, by zobaczyć dzięki niej, co się wydarzało. To była historia, o której prawie nikt nie pamięta, a to wydarzyło się wcale nie tak dawno temu. Pamiętam "Fifty Ninersów" poprzez ludzi, którzy wyjeżdżali na Alaskę, bo w owym czasie to była wielka rzecz, że Alaska stała się stanem.

Druga rzecz, o której się dowiedziałem, jest tyle rzeczy, których się dowiedziałem o tutejszym systemie szkolnictwa. Te rzeczy, wiesz, były dobre i złe. Dorastanie tutaj [w Hamtramck] w porównaniu do tego jak dorastali moi kuzyni w Warren - było bardzo, bardzo odmienne. I choć to trzy mile stąd, to to jest inny świat. Mieliśmy tu naprawdę zżytą wspólnotę. Łażenie dookoła dzielnicy, chodzenie do sklepów, chodzenie, chodzenie, chodzenie. Chodzenie do szkoły, tego typu rzeczy. Na przedmieściach nigdzie nie chodziłaś, jeździłaś. Nie miałaś ciasnych dzielnic, bo domy były oddalone od siebie. Nie miałeś, w Hamtramck nie ma takiego podziału, nie miałaś podziału na strefy, więc kiedy dorastałem, to było dla mnie normalne, że po drugiej stronie ulicy była fabryka, tuż koło niej był pas domów, obok nich liceum, wielkie liceum i znów obok niego sklepy. To wydawało się mi się zupełnie normalne. Lokalne społeczności, większość społeczności nawet w owych czasach nie pozwoliłaby na wybudowanie fabryki tuż koło zabudowań mieszkalnych. Fabryki znajdowały się w częściach przemysłowych miasta. A dla mnie było to zupełnie normalne, że grałem w koszykówkę na parkingu takiej fabryki. Nigdy nie myślałem, że istnieje coś innego. W tamtych czasach wydawało się, że wszyscy tak mieszkają, a tak naprawdę nikt w ten sposób nie mieszkał. Jako jedyni tak mieszkaliśmy, może było zdarzało się to w innych miastach, ale byliśmy jedyni, którzy takiego czegoś doświadczyli. W rezultacie otrzymałaś bliską wspólnotę.