Krzysztof Głuchowski urodził się 29 listopada 1926 r. w Warszawie. W czerwcu 1939 r. ukończył sześcioklasową Szkołę Rodziny Wojskowej, a następnie zdał egzaminy do Korpusu Kadetów nr 1 we Lwowie. W czasie okupacji był uczniem szkół zawodowych. Zdawał także egzaminy gimnazjalne w tajnym Gimnazjum Górskiego, gdzie przed samym Powstaniem przeszedł do czwartej klasy.
Od sierpnia 1941 r., jeszcze w Związku Walki Zbrojnej, przekształconym później w Armię Krajową, brał udział w konspiracji pod pseudonimem „Juraś”, początkowo w Kompanii Kadeckiej, a od września 1943 r. w 7 Pułku Ułanów Lubelskich AK kryptonim „Jeleń” w plutonie 1112.
Krzysztof Głuchowski brał także pomocniczy udział w akcji Wilanów Kierownictwa Dywersji Komendy Głównej AK w dniu 26 września 1943 r. oraz w akcjach przeprowadzanych przez Kedyw Okręgu Warszawskiego na terenie Wilanowa. W Powstaniu Warszawskim walczył w plutonie 1112 jako ochrona Komendy Głównej Armii Krajowej i Delegatury Rządu na Kraj w fabryce Kamlera na Woli, a następnie na Starówce. Za walkę na Starówce Krzysztof Głuchowski został odznaczony Krzyżem Walecznych oraz został awansowany do stopnia starszego ułana. Po kapitulacji przeszedł przez obozy jenieckie oraz komenderówkę w München Gladbach, gdzie był ranny w czasie nalotu amerykańskiego. Po wyzwoleniu przedostał się przez Holandię, Belgię i Francję do Włoch, do 2 Korpusu Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie, dowodzonego przez gen. Andersa, gdzie dołączył do odtworzonego tam 7 Pułku Ułanów Lubelskich.
Odkomenderowany ze służby wojskowej, ukończył Gimnazjum i Liceum 3 Dywizji Strzelców Karpackich, zdając maturę już w Anglii. Po ukończeniu studiów i uzyskaniu dyplomu Chartered Engineer pracował w Anglii w firmie CAV-Lucas, później będąc kierownikiem w jej filiach w Hiszpanii i Brazylii. W czasie emigracji w Anglii Krzysztof Głuchowski był jednym z założycieli i pierwszym długoletnim skarbnikiem Polskiego Ośrodka Społeczno- Kulturalnego (POSK) w Londynie.
Krzysztof Głuchowski ożenił się z Brazylijką Lais z domu Ottoni Barbosa. Po przejściu na emeryturę w 1988 roku obydwoje osiedlili się w Rio de Janeiro, gdzie Krzysztof Głuchowski rozpoczął działalność dziennikarską i publicystyczną, pisząc do prasy polonijnej z „Dziennikiem Polskim” w Londynie i „Nowym Dziennikiem” w Nowym Jorku na czele oraz do prasy krajowej. W Brazylii był jednym z założycieli Instituto Brasileiro da Cultura Polonesa. Jest kolekcjonerem, zajmuje się w szczególności poszukiwaniami XIX-wiecznych poloników angielskich, hiszpańskich i brazylijskich, wśród których, między innymi, odkrył nieznane dotąd artykuły o tematyce polskiej, opublikowane w okresie powstania 1863 r. w redagowanym przez Karola Dickensa tygodniku „All the Year Round”.
Swoje wspomnienia z czasów wojny i emigracji zawarł w dwóch napisanych przez siebie książkach – „Śladami pradziadów” oraz „W polskim Londynie: 1947-1970”. Jest laureatem Nagrody Związku Pisarzy Polskich na Obczyźnie a jego działalność publicystyczna została uhonorowana przez brazylijskie Stowarzyszenie Korespondentów Prasy Zagranicznej (Associação dos Correspondentes da Imprensa Estrangeira).
Krzysztof Głuchowski został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Krzyżem Walecznych, Krzyżem Armii Krajowej (nr 3316), Medalem Wojska, Medalem Pro Patria, Medalem Pro Memoria oraz brytyjskim odznaczeniem War Medal.
Wywiad przeprowadziła Aleksandra Pluta 7 maja 2015 roku w Rio de Janeiro.
