Nadzieja Chodubska, z domu Petryna, urodziła się w 1930 roku w Tomaszowie Lubelskim. Po wybuchu II wojny światowej wraz z rodzicami i rodzeństwem została zesłana do Związku Radzieckiego. Trafili do miejscowości koło Morza Czarnego. Po pewnym czasie przenieśli się do Kirgistanu. Tam rodzice Nadziei Chodubskiej
podjęli decyzję o tymczasowym oddaniu córek do sierocińca, by tam
bezpiecznie przetrwały wojenny czas. Pani Nadzieja wraz z siostrą po długiej podróży trafiła do sierocińca dla polskich dzieci w Teheranie i Isfahanie. W 1944 roku była jednym z 733 polskich dzieci, które dostały schronienie w Obozie Polskich Dzieci w Pahiatua w Nowej Zelandii. Tam zaopiekowała się nią nowozelandzka rodzina z Masterton, z którą p. Nadzieja mieszkała i którą do tej pory bardzo dobrze wspomina.
W 1949 roku powróciła do Polski z siostrą. Do dziś utrzymuje kontakt z Nowozelandczykami, którzy dali jej drugi dom.
Wywiad przeprowadziła Barbara Majchrowicz 13 kwietnia 2018 roku w Połczynie Zdroju.
Realizacja i montaż: Łukasz Laskowski
Współpraca produkcyjna: Michaj Sodolski
